Toon Vernooij schreef:
Sneeuwgors
Een gezelschap van negen enthousiastelingen trotseerde de kille noordwester en dreigende wolkenluchten voor een bezoek aan het zee- en kustvogeleldorado van de zuidpier van IJmuiden. Tig laagjes kleding hielden ons warm en droog. De verwachte winterse buien bleven gelukkig uit en zo konden we vrijwel de hele dag onbekommerd van het vogelleven genieten.
Grijze zeehond
We openden de daglijst met een gewone zeehond en enkele foeragerende dodaarzen in de beschutting van de havenkom. Iets verderop, op het strandje bij het baken aan de ingang van het Noordzeekanaal lag een onvolwassen grijze zeehond te rusten. Hij stoorde zich nauwelijks aan onze aanwezigheid en liet zich uitgebreid bekijken en fotograferen.
Door het afnemende tij kwam het met wier en schelpdieren begroeide deel van de blokken bloot te liggen, wat flink wat steenlopers en verder oeverpiepers, paarse strandlopers en drieteenstrandlopers aantrok.
Sierlijke meeuwen
Mooi waren ook de drieteenmeeuwen die dankzij de harde wind regelmatig op korte afstand langs de blokkendam zeilden. Sierlijker meeuwen heb je bijna niet. Hoewel? Op de punt van de pier zagen we wat dwergmeeuwtjes, een soort die qua sierlijkheid de drieteenmeeuwen toch echt naar de kroon steekt. Jammer genoeg bleven ze op flinke afstand. Op afstand blijven deden ook drie fraaie adulte jan-van-genten die strak in zuidwestelijke richting aan ons voorbij trokken.
Vermeldenswaard zijn zeker ook de twee grote zee-eenden, die aan de zuidkant van de pier de eveneens aanwezige zwarte zee-eenden gezelschap hielden.
Kuifaalscholver
Wie zuidpier zegt, zegt – tegenwoordig – kuifaalscholver. Die liet het in eerste instantie echter afweten, maar op de terugweg richting koffie kwam op Waarneming.nl toch een melding van een kuifaalscholver bij de ingang van de jachthaven door. Dat leek eerst nog tegen te vallen, want aldaar geen kuifaalscholver te bekennen. Wel een fraai paartje middelste zaagbekken. Ook leuk, maar toch. Wie wil nou de zuidpier zonder ‘kuifali’ verlaten? Gelukkig bracht een paar scherpe ogen uitkomst: “Dat is ‘m!” klonk het. Seconden later streek een fraai adult exemplaar op niet al te grote afstand voor ons neer.
Sneeuwgorzen
Tijd voor koffie-met-versnapering, maar eerst langs de sneeuwgorzen die inmiddels ook waren gesignaleerd. Helaas gooide een laag overvliegende heli roet in het eten: sneeuwgorzen met onbekende bestemming opgevlogen. Dan toch maar eerst die koffie. Die lieten we ons in de overvolle houten strandkeet goed smaken. Goed genoeg om daarna toch nog een poging sneeuwgors te wagen. Deze keer was het raak. Een meter of vijftig verderop zat een vogelaar in de stuifduintjes naar iets te turen. Dat kon maar één ding betekenen: sneeuwgorzen. En jawel, twee prachtexemplaren scharrelden in het aanspoelsel. Opgeschrokken door passerende wandelaars vlogen ze zelfs nog een klein stukje dichterbij, tot groot kijkplezier van iedereen. Een fijn slotakkoord van een zeer geslaagde dag.