Amerongse Bovenpolder 03-06-2023 – afd. Utrecht-stad

Zaterdagavond 3 juni bracht Utrecht-stad een bezoekje aan de Amerongse Bovenpolder en de Amerongse Berg. We vertrokken vanuit Utrecht met een groep van 14 mensen, om als eerste te gaan kijken bij het uitkijkplatform bij de bovenpolder. Eer vlogen wat Visdiefjes, er werd een Wintertaling ontdekt, leuk maar weinig opmerkelijks. Tot opeens een over het water vliegende Woudaap werd ontdekt, die in de rietrand landde en daar langdurig te zien was. Zeer onverwacht en erg fraai. Zeker ook toen later een tweede exemplaar langsvloog. Nadat deze vogels uit beeld waren verdwenen reden we verder naar de Bovenpolder-west, waar al langere tijd een Grote Karekiet aanwezig is. Deze vogel werd in eerste instantie vooral gehoord, maar uiteindelijk kwam hij dan toch mooi vrij zitten en kon goed worden bekeken. Leuk was dat er ook een Kleine Karekiet zong en zodoende de zang goed kon worden vergeleken.

Rond een uur of 9 vertrokken we richting Amerongse Berg, het eigenlijke doel van vanavond. We wilden daar graag Nachtzwaluwen zien. Na wat zoeken waarbij Google Maps niet erg behulpzaam bleek, kwamen we dan toch op de goede locatie. Al snel hoorden we enkele vogels roepen, eentje mooi dichtbij. Helaas waren de vogels niet erg actief qua vlieggedrag, we zagen enkele malen een schim langskomen, maar meer werd het niet.

Aangezien er de laatste tijd een wolf rondhangt in de Amerongse Bossen waren wij daar ook een beetje op gespitst. Terwijl we naar de Nachtzwaluwen luistert kwam er opeens een hondachtige naar ons toe, onaangelijnd en wel erg op een wolf lijkend, dat was toch even schrikken. Maar toen het dier begon te blaffen bleek het toch gewoon een hond, gevolgd door een tweede en zijn baasjes. We stonden er toch even van te kijken.

De Nachtzwaluwen waren continu prima te horen. Met een overvliegende Houtsnip en enkele vleermuizen was het toch best aardig. Teruglopend hoorden we eerst juveniele Bosuilen en daarna een juveniele Ransuil. Tegen half twaalf reden we terug naar Utrecht, het was al met al heel aardig geweest.

Een aanvulling:
In het verslag over onze excursie naar de Amerongse Berg op 3 juni j.l. schreef ik over een ietwat spannende ontmoeting met wat eerst een wolf leek. Deze liep mee met enkele wandelaars, die hun eigen hond aan de riem hadden. Aangezien wij op dat moment wat verrast werden, trokken wij snel conclusies: nee, het lijkt net een wolf maar hij loopt met die mensen mee dus dat kan helemaal niet… En hij maakt een wat blaffend geluid, dat doet een wolf toch ook zeker niet… Maar nu, achteraf, met meer verhalen over de jonge wolf die vaker dit gedrag liet zien op de Amerongse Berg, en het filmpje dat daarvan op internet circuleert, hebben wij eigenlijk geen enkele twijfel, het was wel degelijk een/de wolf waar wij opeens naar stonden te kijken. Bijzonder, en met enig schaamrood op de kaken, dat wij dit niet eerder door hadden…