Sjef ten Berge schreef:
(Grondelende) Pijlstaarten
Met een zwoele zuidenwind op de achtersteven arriveerden we om half negen op een parkeerstrook bij Nijkerk-zuid. Eenvoudige afspraakplaats voor zij-instromers bij de excursie. Na vijf minuten is de groep compleet. We zijn nog niet echt in de vrije natuur. Tijdens de kronkels door het bedrijvenpark krijg je het vage idee dat je hier niet voor gekomen bent. Dat onbehagen kwam ook weer opzetten toen we zagen dat bij de plas Watergoor honderdvijftig strekkende meter hengel uitstond. Maar het kwam goed. Altijd weer verrassend zoals direct na het A12-viaduct het open landschap van Arkemheen voor je ligt..
Dat leidde onmiddellijk tot het waarnemen van een flinke groep kieviten strak in de wei tegen de A28 aan.
Misschien kruipen de wormen door de trillingen van het vrachtverkeer daar eerder uit de grond dan elders, maar het kan natuurlijk ook een veilige plaats voor de nacht geweest zijn.
Aan de andere kant van de weg grauwe ganzen verspreid opgesteld per familie in het frisse groen van de ochtend en op de robuuste staander van een toegangshek een alerte roodborsttapuit. We kennen ‘m wel van ruigterandjes, maar deze standplaats was ons in elk geval nog nooit bekend gemaakt.
Op naar het westen en de kruising over. Veel verder kwamen we niet want in het half strijkende zonlicht hielden links van de weg zo’n hondervijftig goudplevieren de wacht. Een geschenk, zo dichtbij en zo goud zie je ze niet vaak. Alleen de autoramen laten dalen en niet roepen. Af en toe dwarrelt er een plevier bij of af, maar ook opvallend en bijna met de regelmaat van een dienstregeling klinken de contactroepjes van passerende veldleeuweriken. De zuidenwind is in ons voordeel. Leeuwerik, pieper en witte kwikstaart kiezen hun tegenwindse weg zo dicht mogelijk bij de grond. Het vinden van de roepjes in de blauwe lucht is een sport op zich.
Na elke paar honderd meter dient zich wel een plek aan die de moeite van het analyseren waard is. De smienten hebben aantallen bereikt, die alleen nog te schatten zijn en telkens zonder waarschuwing komen snorrende watersnippen in beeld, waarna je verder kunt gaan met het boekhouden van de vele buizerden.
Alle blikken komen plotseling wel samen bij enkele paapjes, die wiebelend op leverkruid of lisdodden hun afwegingen zitten te maken tussen jachtvluchtjes tegen de honger of toegeven aan de drang naar het zuiden. Misschien hadden ze ook geen zin om onder de hangende torenvalken door te kruisen. Heel ver naar het westen, bijna in de moestuinen van Spakenburg zat een slechtvalk op een hek. De absolute rust bij de lange pitstops, die deze snelheidsduivel er op nahoudt, brengt ook altijd de spanning van “wanneer gaat het gebeuren”. Terwijl we intussen ook kolgans, canadese en brandgans aan de lijst toegevoegd hadden roeide een vluchtje van zes wulpen oostwaarts en werd de weg geblokkeerd door twee tapuiten. Ze vertegenwoordigden de achterhoede van de tapuitenwolk die al maanden zuidwaarts aan het schuiven was, maar nu door de tegenwind wat uitgerekt raakte. Nekkeveld tenslotte was op de huismussen en krielkippen na rustig. Er liggen een paar half verwaarloosde stukjes land die in hun verwilderde staat prima passen bij de opstallen in verval. We hebben hem niet gezien, maar de steenuil heeft hier een thuis en een prima jachtveld.
De Arkervaartloop (10 km) beschikte over verkeerregelaars en zo moesten we het loopparcours vermijden een omweg maken, die ons wederom uitzicht gaf op het midden- en kleinbedrijf. Maar op de zeedijk voorbij de Berecamperweg werden we beloond. Ook hier weer veldleeuwerikken, die op kniehoogte langskwamen, grondelende pijlstaarten en een kleed van kuifeenden, opgesierd met futen en enkele tafeleenden. Leuk om het meeuwenbeeld van de tocht compleet te maken. De brilduikers, die we al in grote aantallen elders op het Nijkerkernauw gezien hadden en de dodaarzen, hielden zich hier met succes schuil.
Huiswaarts kerend stonden twee bakens in onze gedachten: we hadden wéér een KNMI-record voor oktober wat de warmte betreft en de zuidenwind had ons de zangvogeltrek op kniehoogte onder de ogen gebracht.
Misschien is deze tocht wel de laatste in een half jaar waar we zonder kou te lijden op dijken en wegen hebben staan turen.
Za 13 – 10 – 2018 8.00 – 13.00u Doorn
Temp: 17 → 26°C Wind ~ Bft 3 Z Bew: ⅛ hoog Zonnig
