Biesbosch – 24 september 2016

Hanneke Lankhof schreef:

Sinds ons vorige bezoek aan de Biesbosch (mei 2015) is de toegankelijkheid van deze grote nieuwe natuur enorm verbeterd. Waar we toen nog zigzaggend door het terrein werden geleid, konden we nu over fraai aangelegde wegen en viaducten onze eerste uitstapplaats bereiken.

Onder een strak blauwe lucht met amper wolkje aan de hemel heette de eerste ijsvogel ons welkom, een torenvalk hing al in de lucht en een plasje vol eenden met her en der een grote zilverreiger lag op ons te wachten. We (7 vogelaars) stonden te popelen om tussen al die eenden een bijzonder exemplaar te vinden. Helaas werd dit een teleurstelling, met zoveel tegenlicht varieerde het verenkleed van heel licht via lichtgrijs naar donkergrijs. Aan het geluid te horen wisten we dat daar enorme aantallen krakeenden, wilde eenden en smienten lagen te dobberen. Ook grauwe ganzen en brandganzen lieten van zich horen.

Vol goede moed togen we naar onze volgende stopplaats bij camping de Knotwilg. Hier werden, met de zon in de rug, onze verwachtingen meer dan overtroffen: een plas vol krakeenden, wilde eenden, smienten, slobeenden, wintertalingen, pijlstaarten in overgangskleed, watersnippen en veel grote zilverreigers met een paar kleine zilverreigers ertussen. Leuk om die laatste twee soorten samen in één beeld te krijgen en het verschil in grootte te zien.

Ondertussen al koffiedrinkend gaat de vogeltrek naar het zuiden gewoon door! Een grote groep lepelaars, ca. 50 exemplaren, vliegt gestaag door het hemelsblauwe zwerk. Ook laat Cetti’s zanger van zich horen vanuit het struikgewas: genietend van al dit heerlijks om ons heen, verruilen we onze jassen voor t-shirts. We horen en zien vanuit de rietstengels nog wat ringmussen kwetteren. De temperatuur is al ruim boven de 20 graden uitgekomen.

Op onze derde stoplocatie –onderweg naar het vogelkijkplatform aan de noordwestzijde van de Witboomkil- zien we een visarend onze kant uitkomen. Hij draait een paar rondjes boven ons, klapwiekt met z’n vleugels, een duikvlucht, nee niet echt. Waarschijnlijk een juveniel exemplaar. Verder turend over de plasdrasjes ontwaren we een eenzame grutto tussen een tiental watersnippen. Boerenzwaluwen zijn druk doende de mugjes te verorberen. In de verte op de kale bomen is geen visarend te ontdekken, maar waar we wel getuige van zijn, is de vangst van een taling(?) door een vrouw bruine kiekendief. Ze komt met die zware prooi niet makkelijk omhoog en dan ook nog 2 kraaien die in de weg zitten: een gevecht om de prooi breekt los. De kraaien trachten met z’n 2-en de prooi te ontfutselen, maar de kiekendief houdt vol op het graslandje, slaat haar vleugels uit. Dan gaat ze met prooi en al in een klein polletje bies zitten. De kraaien proberen nog vanaf het lage water een aanval uit, maar helaas de kiekendief is ze te slim af!

De andere helft van onze groep heeft ondertussen een vijftal kanoeten ontdekt tussen de watersnippen en rustende eenden. Wat een vreugde om zoveel mooie waarnemingen.

Dan gaan we verder en rijden voorbij de herberg met sluisje en jachthaven. Ons wandelrondje door het rietland wordt beloond, er roept een waterral. Voorts zien we met tegenlicht een dodaars duiken in een plasje. We besluiten terug te gaan, maar voordat we instappen neemt de visarend nog even afscheid van ons: wat een prachtexemplaar, zo mooi van zo dichtbij, een plaatje!