Jaap Stolze schreef:
“Op zoek naar de Keep”
Al sinds mijn jeugd ben ik een fervent vogelaar. Veel vogels heb ik al gezien. Bijna 58 jaar ben ik onderweg en hoe is het dan toch in Vredesnaam mogelijk, dat ik nog nooit een Keep echt goed gezien heb? En met zien bedoel ik dan “beleven”. Alle vogelaars herkennen dat gelukzalige gevoel wel van de bijzondere waarneming van een vogel die je voor het eerst echt goed ziet en hoort. En als het even kan, dan toch minstens een paar minuten lang. De zoektocht naar die beleving wordt als vanzelf een verslaving. Het is dié spanning die ons als vogelaars en deelnemers van de excursie van vandaag ook weer bindt. Het leuke van zo’n dag is altijd dat het dan ook vanaf de eerste seconde volledig los gaat. Het mag weer! Niemand hoeft zich in te houden. Niemand hoeft zich te generen voor een ander, want we zijn onder soortgenoten. Het ideale uitgangspunt voor een gezellige zondagmorgen. En niet alleen een vogel, maar ook de tijd vliegt dan.
Voor mij stond de excursie dus in het teken van de Keep. De excursie ging naar “de Stulp” in Lage Vuursche/Baarn. Om 07:00 uur ging de wekker. Nog half-wakker hoorde ik de regen kletteren op het raam. Nou ja, water is tegenwoordig ook hard nodig. Met een soort hink-stap-sprong kwamen wij aan op de afgesproken plek. Eerst was de weg afgesloten en vervolgens reden we ook nog over een grote boomtak die we niet gezien hadden. De start was dus niet iets om over naar huis te schrijven. Maar na aankomst werd het gelukkig snel droog en konden wij gaan genieten van de prachtige herfstkleuren die moeder natuur ons bood. En al na 13 seconden werd de roep van de Keep gehoord! Mijn hart sloeg over van blijdschap. Vandaag gaat het dus eindelijk lukken…
Bert van Dillen had ze ook al gezien! Zelfs vorige week en N.B. bij ons in de wijk… (Zandweg-Oostwaard in Maarssen). Wat voor een vogelaar ben jij dan, zei de Papegaai op mijn schouder (de Halsbandparkieten, die tegenwoordig overal te zien zijn, kunnen mij om de een of andere reden niet zo boeien. Natuurlijk, het zijn ook vogels, maar ik vind aan hun verschijning iets niet kloppen).
Maar goed, hoe en waar ik ook keek, geen Keep in mijn kijker… Wel veel mooie andere vogeltjes; Vinken, Goudhaantjes, diverse Mezen; de Kool, de Pimpel, de Staart en sommigen hoorden zelfs ook de Kuifmees en de Glanskop. In deze mooie bosrijke omgeving ontbraken ook de Boomkruiper en de Boomklever niet. Evenals de Roodborst, de Merel, de Winterkoning en diverse Goudvinken. Maar het hoogtepunt was toch “ons Verenigingsblad”, de Kruisbek, die boven in de top van een spar langere tijd prachtig te zien was.
Ook diverse Koperwieken, met hun mooie oogstrepen, waren schitterend te bewonderen. Voor de Klapekster kregen wij de handen niet op elkaar. Die was onvindbaar.
De roep van een Zwarte Specht daarentegen, was duidelijk meerdere malen hoorbaar. Niet gezien helaas. Maar een eeuwenoude, op Christelijke leest geschoeide legende en dito voorgedragen door onze excursieleider Gerhard Overdijkink, over deze “Gertrude Vogel”, maakte dit meer dan goed. Soms is iets niet zien beter dan wel (alhoewel dat voor mij niet op gaat bij de Keep).
Wat vogelaars tijdens een excursie vaak doen is het imiteren van vogelgeluiden. Het gaat dan van een “please to meet you” (de Roodmus), via autoalarmen (Boomklevers) naar diverse andere fluittonen. Wat leuk als er op zo’n moment dan net 2 dames joggend langslopen. “Excuses! Niet voor jullie bedoeld hoor!” Antwoord; “Nou, dat hadden wij best leuk gevonden hoor!”. Hilariteit alom, want voor zo’n stelletje armzalige vogelaars hoef je niets te vrezen nietwaar? Gelukkig kregen we nog een herkansing. Beide dames hadden al een aardige ronde gelopen, terwijl wij ons slechts stapvoets van de ene boom naar de andere hadden voortgeplant. Met beide handen zwaaiend kwamen ze als “over de eindstreep lopend” op ons af. “Nu dan wel voor jullie gefloten. En hebben we het zo een beetje goedgemaakt?”
Zo zie je maar weer dat vogels mensen verbinden. Wat zou de wereld dan toch zijn zonder onze gevederde vrienden? De Sijsjes, met een mogelijke Barmsijs, Graspiepers, Kraaien en Houtduiven kwamen voorbij. En niet te vergeten, de prachtige Spreeuwen, die in deze tijd van het jaar zo ontzettend mooi zijn. Spreeuwen zijn voor mij de mensen onder de vogels. Ze kwebbelen, ze zingen, ze zijn talrijk. Ogenschijnlijk kunnen ze saai zijn, maar als je even door ze heen kijkt zie je hun schoonheid. Samenzijn en samen vliegen is hun plezier. Oh ja, Buizerd en een tussen de bomen wegschietende Sperwer moeten ook genoemd worden. En op ons menu ontbrak ook de Wilde Eend in het Pluismeer niet. Maar nog steeds geen Keep. Zelfs geen mogelijke…
Thuisgekomen pakte ik op aanraden van mijn vrouw het boekje van het “Trekvogelpad” erbij (na het Pieterpad bewandelen wij nu deze route). Op de eerste bladzijde die ik opensloeg, nummer 74, was levensgroot een prachtige Keep afgebeeld. De Keep, de Keep blijft mij bezighouden. “He keeps me busy”. En ik begin mij nu toch werkelijk af te vragen of ik hem achtervolg of hij mij. “Virtueel” zijn wij nu op het pad, dat begint in Bergen aan Zee en eindigt in Enschede, aangekomen in Amsterdam. De Lage Vuursche hebben wij dus nog tegoed! Ik zag dat de route N.B. langs het Pluismeer loopt. En ineens weet ik het zeker, hèt gelukzalige oog-in-oog moment met de Keep zit er aan te komen. In ieder geval weet ik nu zijn roep “cheap, cheap”. En daarin heeft de Keep gelijk. Naar vogels kijken is niet alleen fijn, het hoeft ook niet duur te zijn.