Jeroen Steenbergen schreef:
Blonde Ruiter
Zondag 14 oktober nam Utrecht-stad deel aan het Dutch Birding-Vogelweekend op Texel. In dit jaarlijkse weekend is het de bedoeling zo veel mogelijk leuke vogels op het eiland te vinden. Het had er naar uitgezien dat het goede weer, dat nog altijd doorgaat, juist vandaag om zou gaan slaan. Maar hoe dichter het weekend naderde, hoe duidelijker het werd dat een weeromslag toch nog even op zich zou laten wachten. Mooi weer dus, nu de vogels nog.
Terwijl we stonden te wachten op de eerste boot van half negen, bereikte ons het bericht van een zwemmende Bultrug voor de kust van Texel. Weliswaar geen vogel, maar om die nou te laten liggen… We besloten direct naar Westerslag te rijden en ons geluk daar te beproeven. Daar aangekomen waren er al flink wat lenzen op de zee gericht, en veel mensen hadden de walvis al gezien. Het kostte ons de nodige moeite om iets van het dier te zien, een paar blows, wat opspattend schuim. Alleen Guus had hem vol in de scoop toen het dier uit het water sprong!
Aangezien de walvis hard naar zuid zwom, besloten we het op te geven en reden we naar een plek zuidelijk van de Koog, waar gisteren nog een Sperwergrasmus was gezien. Aangezien op de parkeerplaats bleek dat de Bultrug nu juist hier zwom toch eerst nog maar even naar het strand gelopen. Daar lukte het meerderen van ons om iets meer van het dier te zien te krijgen. Een vin, een rug, een duik, een paar blows. Het klinkt niet als veel, maar al met al toch erg leuk.
Over zee zagen we overigens nog soorten als Zeekoet, Jan van Gent, een Grauwe Pijlstormvogel en flink wat Roodkeelduikers.
De Sperwergrasmus was door niemand meer teruggevonden, dus daar wilden we geen tijd aan besteden. In plaats daarvan reden we naar de Bol, waar al enkele dagen een Blonde Ruiter rondhing. Deze Noord-Amerikaanse steltloper hadden we eerder dit jaar al tijdens een excursie, maar voor een aantal was dit nog een nieuwe soort. Deze vogel liet zich makkelijk vinden, al viel tussen de Goudplevieren wel op hoe ontzettend klein deze soort is.
We reden door naar Dorpzicht bij de Cocksdorp, een bosje waar we vaker Bladkoningen hadden gezien in het verleden. Die soort bleek daar niet zo makkelijk, maar we waren al erg blij met een jagende Smelleken boven de velden. Toen we toch nog een flinke groep zangertjes, vooral Goudhanen, in beeld kregen, vonden we er een zwijgende Bladkoning tussen. Helaas werd deze vogel slechts door enkelen gezien.
We hadden nu een fraai zoogdier gezien, fraaie vogels, nu werd het tijd voor een derde groep. Sinds enkele dagen leek er een influx gaande van Zadellibellen, een Noord-Afrikaanse soort die zelden in Nederland wordt gezien. De libellen doken de afgelopen dagen al op langs de kust van Engeland en België, en gisteren had ook Texel meerdere exemplaren. Die wilden wij ook wel, dus we maakten een wandeling bij camping de Robbenjager, om in/bij de zeereep naar deze libel te zoeken. Helaas lukte dit niet, en we ontmoetten meerdere mensen die ook geen geluk hadden.
Na een horeca-stop in de Robbenjager zochten we in de Tuintjes naar een Bladkoning, en bewonderden daar een aantal totaal niet schuwe Goudhaantjes, erg fraai. We kregen een app-bericht dat er bij de Robbenjager toch weer een Zadellibel werd gezien en na een korte wandeling stonden we daar voor een duinpan waar de libel kort tevoren nog vloog. Niet meer dus. Maar omstanders legden uit dat de libel gisteren vooral vloog boven een plasje daar vlak bij: hierheen gelopen en boven een sloot vonden we de soort terug, helaas erg ver weg maar door de telescoop waren de kenmerken toch goed te zien.
Toen we terug naar de auto liepen werd er strak naar het duin gekeken. Het bleek dat hier nog een Zadellibel vloog, en deze keer mooi dichtbij. Hier hoorden we dat zo’n honderd meter verder ook nog een mannetje vloog, en die vonden we ook vrij snel terug. Drie individuen, erg bijzonder! Intussen zagen we in het gebied nog een Paapje (ja, het ging soms ook nog over vogels).
Er was nog het idee om ergens over zee te speuren naar de Bultrug, maar recente meldingen bleven uit, en dan is zelfs zo’n groot dier een speld in een hooiberg. Kortom: het was mooi geweest.
Terugkijkend viel op dat er weinig vogels op het eiland zaten. Wellicht zorgde het mooie weer er voor dat vogels hoog over vlogen en niet de noodzaak voelden om op het land te gaan zitten? Of is de trek uitgesteld onder invloed van de weersystemen? Hoe dan ook was er genoeg te beleven en genoeg compensatie in de vorm van andere soortgroepen. Het was een mooie dag geweest.