Jaap Stolze schreef:
Het was een zwoele zaterdagmorgen in september. Visarenden-weer dus. Helaas was het aanvankelijk behoorlijk mistig, maar de zon brak weldra door en met het vocht in de atmosfeer zorgde dit voor een mooi strijklicht. Rust in de natuur, hoegenaamd nog geen vogeltrek aanwezig en zeg nou zelf, waarom zou je op zo’n mooie dag…
Visarend
De excursie werd goed bezocht. Wel meer dan 20 deelnemers hadden zich aangemeld om de visarend te zien. Maar ja, die mist hè… Gaat dat goed komen? Het kwam goed! Al na het eerste uur zagen we de visarend vliegend boven de boomtoppen, links van het Bert Bos pad, voorbij scheren. Missie geslaagd! De dag kan niet meer stuk.
Vlak daarvoor hebben wij met elkaar enorm genoten van een stelletje prachtige ijsvogels. Zij waren ook op zoek naar vis, maar deden dat met een heel andere techniek dan de visarend. Zittend vanaf een soort vlot met rekken erop doken ze snel het water in en kwamen ze steeds weer terug op dezelfde plek. Prachtig gezicht, als in een film. Heel mooi was het verschil te zien tussen het schitterende adulte verenkleed en het veel valere van het juveniel. Door de telescoop konden we alle schakeringen heel goed onderscheiden. De witte vlek, het patroon op de kruin en het hemelse blauw op de rug van deze fantastische en daardoor uitheems aandoende vogel.
Daar vloog de arend weer voorbij… Helaas hebben wij hem/haar niet zittend op een paaltje kunnen aanschouwen. Maar zijn witte kop met oogstreep was duidelijk zichtbaar. Majestueuze vlieger ook, deze doortrekker, want dat is het. Het wachten is nog steeds op een broedgeval, in de Oostvaardersplassen of de Bieschbosch, maar het is er nog niet van gekomen. Waarschijnlijk voldoet ons land nog niet aan de 3 V’s van voedsel, veiligheid en voortplanting, zoals “boswachter” en excursieleider Gerhard Overdijkink ons leerde. Wie weet gaat het er een keer van komen in “onze achtertuin” de
Krakeend
Westbroekse Zodden. Wat een prachtig gebied is dit toch! Met zicht op de kerktorens van Hilversum, Westbroek en natuurlijk de vertrouwde Dom in Utrecht. Zo dichtbij en zo mooi! Dat heeft die Bert Bos destijds goed in de gaten gehad.
We hebben veel vogelsoorten gezien. Ik som ze op: grote zilverreiger, de blauwe natuurlijk, tjiftjaf, mooi zingend nog in najaarszang, krakeend – de eend met het suikerklontje, smient, gele en witte kwikstaart, graspieper (heel mooi kunnen zien door de telescoop), rietgors, meerkoet, spreeuw (ondergewaardeerde vogel, maar wat een prachtig verenkleed in deze tijd van het jaar), aalscholver, watersnip, buizerd, pimpelmees, putter.
Roerdomp
En oh ja, nog een reigerachtige….roerdomp! Geweldig mooi kunnen zien hoe deze schuwe vogel zich gedraagt. Hij/zij zat in een iets lager gelegen rietperceel, met heel laag riet of gras. Regelmatig nam de vogel de beroemde paalhouding aan, waardoor de roerdomp bijna onzichtbaar wordt. Dan weer struinde het beest weer verder. Ja, het mag eigenlijk niet gezegd worden, maar deze waarneming was bijna nog bijzonderder dan de visarend… Wij zijn dan eigenlijk ook wel heel erg verwend met het Bert Bos pad, want het is ieder jaar prijs! Mist of geen mist.
Al terug wandelend kregen we nog een keer de visarend in het vizier, als afscheidsgroet. Met prooi deze keer. Een behoorlijke vis werd op het laatst van zijn leven getrakteerd op vlucht door lucht. Dat had de vis deze morgen ook niet kunnen bevroeden dat hem dit vandaag zou overkomen…Intussen was het behoorlijk warm geworden. Het weertype waarin je een beetje naast de werkelijkheid leeft. In een tweede dimensie, las ik dit weekend in de krant. Indian summer, of oude wijven zomer wordt het ook wel genoemd. Ik houd het gewoon op visarenden-weer . Tot volgend jaar!