Het Doove Gat (Hooge Boezem Haastrecht) – 18 september 2016

Sjef ten Berge schreef:

De Hooge Boezem (slechts 30 cm onder NAP) ligt een kleine anderhalve meter hoger dan het omringende land. Om in tijd van nood extra water te bergen is er uitgediept en zijn er kades verhoogd. Zo is er vanaf 2014 ineens een nieuw natuurgebiedje van ca 45 hectare op ongeveer drie kwartier rijden van Doorn/Driebergen.

Overigens had de aanloop naar deze excursie een hoog hinkstapsprong-gehalte. De oorspronkelijke bestemming Schuitenbeek/Harderbroek werd gewijzigd in het Doove Gat en weersomstandigheden dwongen ons om 4 september te veranderen in de achttiende. Uiteindelijk waren we op de goede weg. De snelle ijsvogel bij het verlaten van de A12 werd nog door de meerderheid gemist, maar de kemphanen,

bonte strandlopers, bontbekplevieren en watersnippen lieten op kijkvriendelijke afstand in de volle zon geen veertje onbelicht. Op het droge maar net zo goed in het ondiepe natte stonden kieviten te dommelen tussen de dobberende en slobberende krakeenden, wintertalingen, slobeenden, smienten en wilde eenden. De zon was niet alleen goed voor overvloedig licht maar veroorzaakte ook thermiek van betekenis. Zo ontsnapten stijgende ooievaars en een formatie van vijf trekkende grote zilverreigers niet aan onze blikken. De verhoog-de waakzaamheid door het alarm van twee tureluurs maakte dat we uit het westen een aanflappende visarend gewaar werden. Twee rondjes op hoogte had deze nodig om z’n kansen op voedsel of een totale crash tegen elkaar af te wegen voor hij in noordoostelijke richting verdween. Tien centimeter water is erg weinig.

Door de jagende bruine kiekendieven en de wolken van vele honderden smienten boven de Lange Vliet bleven we attent en twintig minuten na de visarend draaide noordelijk boven de Hollandse IJssel weer iets groots. Een juveniele zeearend opschroevend tot we het oog erop kwijt raakten. Vijf minuten later nog een zwijgzame zuidwaartse koekoek. Verbijstering alom.

Toen we op de terugweg in een rietzoom nog een groepje luidruchtige ringmussen langs kregen en even verderop blij waren met een putters op akkerdistels, wisten we dat we door al dit geweld niet afgestompt waren.