Twee keer zoveel gebieden als beloofd bezochten we tijdens onze excursie van zaterdag 14 februari. En dat met twee keer zoveel deelnemers als zich van tevoren hadden aangemeld. Prettig allemaal, maar vooral het fraaie licht maakte het vogelen deze ochtend een feestje. En de beloofde regen bleef uit. De Delta Schuitenbeek staat op het programma en het is koud maar helder. Mooie Hollands luchten, waartegen grote wolken kieviten, spreeuwen en goudplevieren echt magistraal worden. Ook de grote vluchten ganzen uit de polder Arkemheen doen het gewoon beter in de stralende zon, tegen een lichtblauwe achtergrond.
Het licht poetst het metallic groen van wintertalingen, ook talrijk aanwezig in de delta, helemaal op. Zelfs voor beginners geen twijfel over welke eend je dan voor je hebt. Om nog maar te zwijgen over de turquoise rug van de ijsvogel waarmee die zich wel héél uitbundig laat zien.
IJsvogel (foto: Hanno Steenbergen)
’s Ochtends worden àlle vogels in de Delta Schuitenbeek prachtig als je vanaf de dijk de zon in de rug hebt. Een mannetje wilde eend wordt weer een streling voor het oog en het bruin van een pijlstaartman wordt pure chocolade, met een streep witte erdoor. De ander kant op kijken naar de Putter polder is tegen de lage zon in dan helaas weer een stuk minder eenvoudig. De kemphanen zijn dan ook niet voor iedereen makkelijk te ontdekken, evenals de goudplevieren, maar ze zitten er wel degelijk, in behoorlijke aantallen. De nonnetjes op het water oogverblindend; de ganzen in de weilanden tegen de zon in bijna niet te identificeren. Maar wel genieten!
Nonnetje (foto: Hanno Steenbergen)
Vanwege ons enthousiasme besluiten we, nu we toch in de buurt zijn, nog even door te rijden naar het Harderbroek. Die zeearend moet in dit zonnetje ook extra mooi zijn maar helaas, de zeearend laat zich niet zien, net zomin als de baardmannetjes waar we ook op hadden gehoopt. Een dertigtal wilde zwanen kan zó in een reclame voor een witwasmiddel en de koppen van de duizenden tafeleenden neigen naar oranje. Daardoor vind je het helemaal niet erg meer dat het kledder- en kleddernatte Harderbroek eigenlijk nauwelijks begaanbaar is en dat de modder na afloop tot aan je oksels zit. En dat we geen grutto hebben gezien zijn we al làng vergeten.
Rien Jans