Chris Kling schreef:
Veldleeuwerik
De weersvoorspellingen voor zaterdag zijn prima. En het wordt ook een mooie dag. Het wordt zelfs de warmste 29 oktober van heel 2022.
In het donker zetten we koers naar de Maashorst bij Uden. Voor velen een nieuw gebied en we kijken er allemaal naar uit. De Maashorst kenmerkt zich door een gevarieerd landschap met bos, heide en akkers. Waar landbouwgrond is teruggegeven aan de natuur en waar grote grazers ‘vrij’ rondlopen.
Wilco neemt ons mee in hoe dit gebied tot stand is gekomen. En passant ons wijzend op geelgorzen, sperwers, appelvinken en kramsvogels. In het begin komen de meeste roepjes ons nog onbekend voor. Naarmate de ochtend vordert, gaat het steeds beter. Op de open vlakte van de grensweg, kunnen we in een kwartiertje al vijf soorten vinken afvinken. Luistervinken daargelaten. Ondertussen komt een kudde taurusossen uit de bossen. Ze hebben geen kwaad in de zin en laten ons lekker vogelen.
Bij onze volgende stop speuren we naar de klapekster. Deze vriendelijke vriend komen we helaas niet tegen. Wel een torenvalk met een muis en een drietal wisenten. Mooi om deze Europese bisons in levende lijve te zien. De warmte van de zon maakt dat de eerste kledingstukken uit gaan. Twee bivakmutsen, een linker sok en een rechterschoen gaan uit. We vervolgen onze weg naar het Slabroekse bos. Een drietal goudvinken laten zich mooi zien aan de voorhoede van de groep. Wat volgt zijn goudhanen en goudhennen, sijzen, kuifmees, keep (quiet) en een heleboel paddenstoelen.
De mooie omgeving, het samenzijn, het mooie weer zorgen voor een goede stemming binnen de groep. Het is genieten geblazen. Op de hei is het wonderwel rustig qua vogels. De rups van een veelvraat is zowaar een opleving. We lopen terug naar de auto’s om vanuit daar door te gaan naar een trektelpost in de buurt. Wilco’s mededeling ‘volg onze auto’ wordt door iedereen uitgelegd als ‘volg ons vooral niet’. Dat hebben we geweten. Drie keer omkeren, twee doodlopende weggetjes en een smokkelroute verder, komen we dan toch op de bestemming aan.
In t-shirts genieten we van de zon en de veldleeuweriken die overal om ons heen aanwezig zijn. Sommige zingend en anderen die op vier meter hoogte overvliegen. Deze stop was voor mij een gedenkwaardige. Niet vanwege de bijzondere soorten maar wel door de aantallen veldleeuweriken.
In het bezoekerscentrum gaan we op het terras lekker chillen. Onder het genot van een hapje en drankje halen we nog wat sterke verhalen op. Al met al een leuke afsluiting voor een net zo leuke excursie. De Maashorst heeft in ieder seizoen een hoop te bieden.