Sjef ten Berge schreef:
Veldleeuwerik
Met een vertraging van vijf minuten arriveerde ons Doorn/Driebergen gezelschap bij de terreiningang aan de Sterrenbergweg. Gele kwikstaart (Gooyerdijk/Engweg Driebergen) en een ijsvogel op het Seminarie-terrein, waren de enige obstakels geweest.
Onze totale groep was intussen wakker genoeg om achter de geluiden van het openschuivende rolhek een toompje knetterende appelvinken weg te zien vluchten. Rechtsaf naar de grote baan achter onze gids aan en daar aangekomen was het onverantwoord om door te rijden. Van alle kanten kwam het veldleeuwerikenspektakel tot ons en waar je anno 2017 over het algemeen je best moet doen om één zanger in de kijker te krijgen sprongen ze hier voor het blote oog aan alle kanten uit het warme gras. De vorige zomer hebben tellers 170 territoria in de boeken geschreven.
Onze totale groep was intussen wakker genoeg om achter de geluiden van het openschuivende rolhek een toompje knetterende appelvinken weg te zien vluchten. Rechtsaf naar de grote baan achter onze gids aan en daar aangekomen was het onverantwoord om door te rijden. Van alle kanten kwam het veldleeuwerikenspektakel tot ons en waar je anno 2017 over het algemeen je best moet doen om één zanger in de kijker te krijgen sprongen ze hier voor het blote oog aan alle kanten uit het warme gras. De vorige zomer hebben tellers170 territoria in de boeken geschreven. Boompiepers verderop langs de bosranden westelijk wisselden koorzang af met canonachtige series. De prikkeldraadomheining van Camp New Amsterdam was het interessantste object van de ochtend. Daarop zaten in wisselende posities man en vrouw grauwe klauwier en toen ons enthousiasme dreigde te verflauwen werd driehonderd meter oostelijk een tweede mannetje aangetroffen in een vliegden.
Nu moesten we toch even op adem komen en van die gelegenheid maakte onze gids kundig gebruik. Het industriële erfgoed hier ter plaatse heeft een hoog Koude oorlog gehalte en als je nu de boerenzwaluwen en witte kwikstaarten er rond ziet vliegen besef je hoe het tij hier ten goede is gekeerd. De toelichtingen van onze gids maakten dat dit historisch besef extra inhoud kreeg.
Even later verlieten we het afgesloten terrein om in de oostelijke delen gekraagde roodstaart, zanglijster en de ratel van de grote lijster te horen. Die ratel was niet voor niets geweest want kort daarna kregen we buiten het bos uitzicht op een baltsende wespendief met vlinderslag. Zeker tien minuten waren ons gegund.
Met dank aan de scherpe blikken van ons gezelschap en met nog meer dank aan onze gids van die ochtend gingen we als op vleugels terug naar ons vertrekpunt.
