Grote Kruisbek
Zondag 15 oktober namen we met een flinke groep mensen deel aan het Dutch Birding Weekend op Texel. Een aantal van ons was al langer op het eiland, en met een nakomende groep van zeven mensen voeren we om half negen met de eerste boot naar het eiland.
We begonnen bij Westerslag, waar onze stadgenoten al begonnen waren met zeetrektellen. Een alk vloog voorbij, een Jan van Gent, op zee dobberden enkele zeekoeten en roodkeelduikers. Geen slecht begin.
We zetten koers naar de Staatsbossen waar al dagen een groep Grote Kruisbekken werd gezien. Deze zeldzame neef van de Kruisbek komt in sommige jaren in flinke aantallen het land binnen, en op dit moment lijkt zo’n invasie aan de gang. De plek was snel gevonden, nu de vogels nog. Toen we bijna bij de exacte plek waren, kwam een groep kruisbekken luid roepend over ons heen vliegen: onmiskenbaar Grote. Helaas vloog de groep door en keerden ze niet snel terug. Wel hoorden we hier nog sijzen, kepen, barmsijzen en zwarte mezen.
Door naar de Cocksdorp waar een melding vandaan kwam van een Sperwergrasmus, een soort die we graag wilden zien. Helaas konden we deze niet gauw vinden en we splitsten ons op in een deel dat verder zocht, en een deel dat richting Tuintjes ging om de Hop die ook zojuist was gemeld te gaan zoeken. Deze vogel was gisteren al door de anderen gezien, dus dat hoefde even niet meer zo.
Op de plek gekomen leek de Hop weggevlogen, maar opeens kwam ie fraai langsvliegen om verderop op het pad in te vallen en te gaan foerageren. Fraai!
Na een kop koffie etc zetten we koers naar Dorpzicht waar zich enkele Bladkoningen moesten bevinden. Het horen van deze vogels lukte al vrij snel maar het zien bleef beperkt tot enkele korte momentjes. Maar aangezien dit ook een beetje bij de soort hoort konden we hier mee leven.
Even buiten Dorpzicht bevond zich in een grote groep Brandganzen een Roodhalsgans. Ook deze vonden we snel en konden we fraai bekijken.
Ons volgende doel was een groepje Strandleeuweriken dat op een akker had lopen foerageren. Na wat zoeken vonden we de plek maar helaas niet meer de vogels. Dan werd het toch maar tijd om richting Oudeschild te gaan voor de daar aanwezige franjepoten.
Maar eerst kwam er een bericht binnen van een zomerkleed IJsduiker die bij de IJzeren Kaap voor de kust zwom. Snel daarheen en met wat moeite en op flinke afstand zagen we deze vogel. Helaas was die niet zo mooi als de boekjes hem tonen, de vogel was aan het ruien van zomer- naar winterkleed, maar oogde wel een stuk donkerder dan de (winterkleed-)vogels die we meestal zien.
Bij Dijkmanshuizen was een Grauwe Franjepoot snel gevonden. De vogel liet zich leuk zien, druk rondzwemmend op het water. Ook zagen we hier nog enkele Kleine Strandlopers. We reden, wel één minuut, door tot het Wagejot, waar het neefje van de Grauwe Franjepoot, de Rosse Franjepoot zich moest bevinden. Ook deze vogels liet zich eenvoudig vinden, en zat op veel kortere afstand dan de eerstgenoemde. Prachtig hoe ook deze vogel zijn rondjes draaide, en de subtiele verschillen tussen beide soorten konden worden bekeken.
Het werd tijd om de boot te gaan halen, en we konden terugkijken op een dag zonder extreme hoogtepunten, maar met genoeg moois om heel tevreden over te zijn.