Jeroen Steenbergen schreef:
Grote Burgemeester
Op zondag 18 maart bracht afdeling Utrecht-stad een bezoek aan Waverhoek en het Landje van Geijssel. Vooraf hadden we gedroomd over een mooie voorjaarsexcursie met roepende Grutto’s, zingende Blauwborsten en andere voorjaarssoorten. Maar wie had kunnen denken dat we het moesten doen met een starttemperatuur van min 6, met een snijdende en harde Oostenwind waardoor buiten vogelen bijna ondoenlijk was.
Hoe dan ook, thuisblijven is geen optie, dus met een groep van 7 mensen op pad gegaan. Rijdend naar Waverhoek ontdekten we vlak naast de weg op een drassig veldje twee bontbekplevieren, een kleine plevier en twee waterpiepers. Alles prachtig van dichtbij te zien.
Ook een groep Grutto’s liet zich mooi foeragerend zien en een Tureluur vloog langs. Bij Waverhoek bleven we kort, de plassen bleken dichtgevroren en rondlopen was erg koud. Bovendien kijkt het niet fijn met tranende ogen…
We reden door naar het Landje van Geijssel, om ook deze plek dichtgevroren aan te treffen. Er bevond zich nog wel een groepje Grutto’s, waaronder een IJslandse, een groep Witte Kwikstaarten, enkele Kemphanen en nog enkele soorten. De grote massa Grutto’s die zich hier normaal rond deze tijd ophoudt, vonden we in de nabijgelegen polder, waar de groep van zo’n 1000 vogels zich prachtig vanuit de auto liet bekijken. Wel zo warm en gerieflijk…
Tussen deze Grutto’s vonden we een flink aantal IJslandse Grutto’s. Ook bijzonder was de leucistische vogel die we vonden: een vrijwel witte Grutto, met slechts wat zwart op de vleugelranden en staartpunt.
Een leucistische Grutto!
We besloten door te rijden naar Amsterdam, om in de stad te zoeken naar een Grote Burgemeester die daar al langer zit. In de goede wijk aangekomen liepen we wat rond om op de grachten tussen de meeuwen te zoeken. Dit lukte eerst niet, maar opeens kwam de Burgemeester aanvliegen en landde op een steigertje, om zich daar prachtig te laten zien.
Wat nu? Zoeken in de polder was veel te koud, wat konden we wel? We besloten naar Noordwijk te rijden voor een daar al langer aanwezige Witkopgors. Op de goede plek aangekomen, wist iemand te melden dat de groep Geelgorzen, met daarin de Witkopgors, kort geleden nog was gezien. We begonnen hoopvol te zoeken, maar konden, op een overvliegende Geelgors na, geen gorzen ontdekken. Ook andere vogelaars hadden geen succes en na een poosje zoeken en kleumen besloten we het maar op te geven.
Het weer had de excursie weliswaar flink beïnvloed, maar al met al hebben we toch een aardige excursie beleefd.