Jeroen Steenbergen schreef:

Middelste Bonte Specht

Zondag 23 maart brachten we een bezoek aan het oosten van het land. We vertrokken uit Utrecht met een groep van 16 mensen, en begonnen onze dag in Bekendelle bij Winterswijk. In dit bos zijn o.a. Middelste Bonte Spechten en Kortsnavelboomkruipers te vinden, maar die zijn niet altijd makkelijk. Dus vol goede moed begonnen we aan onze wandeling. Direct bij het begin vloog een Grote Gele Kwikstaart over het beekje. Daarna hoorden we al vrij snel een Middelste Bonte Specht roepen, en met wat moeite kregen we deze vogel goed in beeld. We zouden deze soort een aantal malen mooi te zien krijgen, en het zal er vast meer dan één geweest zijn. Ook leuk waren zingende Vuurgoudhanen, die zich ook fraai lieten bekijken. Verderop in het bos werd een Zwarte Specht gevonden die ons in de gaten hield vanuit zijn hol. Een Kleine Bonte Specht roffelde en werd kort gezien. We hoorden een Kortsnavelboomkruiper zingen, maar kregen deze vogel niet in beeld.
Lees hier het hele bericht.

Sjef ten Berge schreef:

Zanglijster

Na bijgestelde voorspellingen en stevige regen in de nacht was de buienradar voor midden Nederland op zaterdag een en al optimisme. Ook de jubel van de zanglijster nam een loopje met het eerder vertoonde morgenrood, dat water voorspelt. Ver achter de zanglijster hield ook de grote lijster zich evenmin in.
Langs het Breeveen oplopend hoorden we eerst in flarden, maar al snel als lange strofen de elkaar tegen-zingende boomleeuwerikken. Toen ze zich lieten zien, bijna recht boven ons gezelschap konden we ons verbazen hoe zo’n zanger plaatsvast de straffe wind op dertig meter hoogte tartte. Zo’n korte staart en dan deze vliegkunst. Zo kwamen we vertraagd bij het hoofdpad waar we een KNNV gezelschap konden begroeten. Als aan een elastiek bleven we een tijdlang enkele honderden meters uit elkaar. Dat touwtje had alles te maken met de roodborsttapuiten, die in de aangrenzende heidevlakte driejarige dennetjes en braamstaakjes als kijkposten afwisselden. Door de haaks aansluitende paden voelden ze zich wellicht een beetje door kijkers ingesloten maar terreinbinding won het van hun argwaan zodat we een prima schouwspel hadden.
Lees hier het hele verslag.

Uit de NRC:

Blauwe Kiekendief

Kuikens van Schotse sneeuwhoenders zijn een favoriete prooi van de blauwe kiekendief. Dat vinden jagers niet prettig. De kiekendieven verdwijnen op raadselachtige wijze.
Gezenderde blauwe kiekendieven in Groot-Brittannië verdwijnen spoorloos in de buurt van jachtgebieden. Dat duidt op illegale jacht, schrijven biologen van de universiteiten van Kaapstad en Aberdeen in Nature Communications van deze week.
In Engeland en Schotland zijn veel heidegebieden opengesteld voor de jacht op het Schotse sneeuwhoen (beter bekend als ‘red grouse’, de vogel van de whisky). Het onderhouden van die heidevelden is duur. „De jacht op sneeuwhoenders is een economische bezigheid in Engeland”, vertelt Rob Bijlsma aan de telefoon. Hij is ornitholoog bij de Werkgroep Roofvogels Nederland en kent het onderzoek, maar is niet bij de Nature Communications-studie betrokken. „Die heidevelden zijn een soort akkers voor sneeuwhoenders.”

Een dag schieten
Jagers betalen veel geld voor een dag sneeuwhoenschieten: ze huren mensen in om hun geweer te laden, mensen met jachthonden om de buit op te halen en mensen die de catering verzorgen.
Lees hier het hele bericht.

Van de site van NPORadio 1:

Tjiftjaf

Kent u de onomatopee? Je hebt ze in soorten en maten, meestal zijn het vogels. Er zijn steltlopende onomatopeeën, kleine bruine onomatopeetjes, melancholieke onomatopeeën en er is één zoogdier-onomatopee.
Onomatopee is eerlijk gezegd een van de gekste woorden die ik in de Nederlandse taal ken; het is van oorsprong Grieks, afkomstig van ‘onoma’, naam, en ‘poieo’ wat maken betekent. Letterlijk dus ‘naam maken’ en dan maken in de zin van imiteren of nadoen.

Winterkoninkje
Een onomatopee is een dier dat is genoemd naar het geluid dat hij of zij maakt. De koekoek is een onomatopee, en het winterkoninkje niet, want de koekoek roept ‘koekoek’ maar het winterkoninkje zegt geen ‘winterkoninkje’ of iets dat daar ook maar in de verte op lijkt. Zo simpel is het dus en zo kennen we er een hele hoop.
Wat denkt u van de tjiftjaf, de kievit en de oehoe, die zich allemaal netjes met hun naam aan ons voorstellen. De grutto doet dat ook, maar die is een beetje dyslectisch, want hij zegt geen ‘grutto’ maar ‘togrut’. Luister maar eens, de grutto zegt ‘togrut, togrut, togrut’. De grutto is een achterstevorense onomatopee.
Lees hier het hele artikel.

Van de site van SOVON:

Wulpen

Het is het Jaar van de Wulp, een jaar waarin we graag willen dat de ganzen- en zwanentellers ook Wulpen intekenen, waddentellers verstoringsbronnen secuur vastleggen bij iedere hvp-telling en méér slaapplaatsen van Wulpen worden geteld.

Gehoor gegeven
De slaapplaatstellingen kregen al de nodige aandacht, onder meer door een reportage bij de slaapplaats aan het Hisse- en Piekemeer nabij IJlst (Fr) in Vroege Vogels. Velen hebben gehoor gegeven aan de oproep de wulpenslaapplaats in de buurt te bezoeken en te kijken hoeveel Wulpen er zaten. Telden we in februari 2017 en 2018 landelijk ruim 40 slaapplaatsen, in februari jl. waren dat er bijna twee keer zoveel (74). Het eigenlijke aantal tellingen ligt hoger, omdat sommige tellers in de telperiode van 2-16 februari meerdere keren een kijkje namen, misschien ook omdat het weer op de voorkeursdatum (9 februari) onstuimig was.
Lees hier het hele artikel.