Franse vogelbescherming vraagt hulp!

Zomertortel

De zomertortel was nog niet zo lang geleden een talrijke broedvogel, maar verdwijnt nu in snel tempo uit Nederland en omringende landen. Hij staat daarom op de Nederlandse én Europese Rode lijst van bedreigde vogelsoorten. De Europese Commissie heeft op aandringen van de Franse vogelbescherming Frankrijk gesommeerd om de jacht op de zomertortel te stoppen. Toch wil Frankrijk dit jaar de jacht weer toestaan op maar liefst 18.000 zomertortels. De Franse vogelbescherming roept daarom Europese natuurliefhebbers op om te protesteren tegen dit treurigmakende voornemen.
In heel Europa zijn de aantallen zomertortels sinds 1980 met maar liefst 80% afgenomen. In Nederland broeden waarschijnlijk nog niet eens 1000 broedparen. De oorzaken van de achteruitgang liggen onder meer in de intensieve landbouw. Gebrek aan de juiste onkruidzaden zorgen voor voedseltekorten, waardoor zomertortels te weinig jongen grootbrengen. Vogelbescherming is daarom Operatie Zomertortel gestart. Door het aanleggen van voedselveldjes, door lokaal bij te voeren en door onderzoek te doen proberen we de zomertortel te beschermen. Er zijn ook twee zomertortels van satellietzenders voorzien, om hun verplaatsingen tijdens de broedtijd, op trek en in de overwinteringsgebieden te volgen. Zo verzamelen we waardevolle kennis die nodig is om de soort te beschermen.
Lees hier het hele bericht.

Van de site van Dutchbirding:

Struikrietzanger

Struikrietzangers nemen al jaren toe in Nederland, maar de spectaculaire voorjaarsinflux in mei-juni 2020 kwam wel heel onverwacht. Dit artikel geeft een overzicht van de aantallen en het verloop, de aantallen elders in Europa en tot slot is er aandacht voor hoe je de soort zelf kunt vinden op zang.

Inleiding
In het jaarverslag van 2018 (Gelling et al. 2019) concludeerde de CDNA: “The increase of records continues, and one may wonder how much longer the species will be considered.” De toename zette na 2018 inderdaad door. Het eerste geval van de Struikrietzanger stamt pas van 1990, waarna er af en toe een waarneming of vangst volgde. Sinds 2009 zit er echter echt een lijn in de waarnemingen en is de soort jaarlijks waargenomen (ten tijde van dit schrijven dus 12 jaar op rij), met goede en minder goede jaren. Topjaren waren 2013 (9), 2018 (11) en 2019 (8). Tot en met 2019 waren er 60 gevallen, waarmee het gemiddelde over 30 jaar op exact twee per jaar lag: precies op het randje waarop de CDNA wel/niet langer meldingen beoordeelt. De CDNA besloot het nog een jaartje aan te zien en daarmee nog niet het voorbeeld van de Britse (2015) en Belgische commissie (2019) te volgen, die al waren gestopt met beoordelen. En toen kwam 2020.
Lees hier het hele artikel.

Van de site van de Vogelbescherming:

De oudste Wulp

Gerrit Gerritsen, weidevogelonderzoeker en -beschermer en werkzaam bij Vogelbescherming tot zijn pensioen in 2020, deed een heel bijzondere ontdekking in ‘zijn’ weidevogelgebied in Overijssel. In 2019 ontdekte hij een oude wulp. Maar hoe oud precies? Dit voorjaar kwam het antwoord.
Gerrit: “Vorig jaar zag ik in het Overijsselse Dalfserveld op 11 juli een wulpenman met twee jongen lopen. Toen ik de jongen een kleurring om deed, zag ik dat hun vader ook geringd was. Ik heb snel de telescoop opgezet om de zeven cijfers van de ring af te lezen. Maar omdat de wulp steeds bewoog, kwam ik niet verder dan de eerste vijf cijfers van de zeven. Thuis heb ik snel de ringadministratie bekeken en ja hoor! Ik had deze man als kuiken geringd in 1987 of 1988, maar voor de precieze geboortedatum moest ik het hele ringnummer kennen.”

Een heel jaar wachten
“In 2019 kreeg ik de wulp niet meer te zien dus het werd wachten op zijn terugkeer in 2020. Begin maart van dit jaar vond ik hem gelukkig terug op zijn oude stek, maar steeds lukte het niet zijn hele ringnummer af te lezen. Bij mijn zesde bezoek op 19 mei liep hij met zijn vrouw en een kuiken van vijf dagen oud dicht bij de weg. Ik heb het kuiken geringd én ik kon eindelijk het hele nummer aflezen. Wat bleek: ik had deze man 32 jaar geleden als kuiken geringd in buurgemeente Staphorst, zeven kilometer naar het noordwesten. Geweldig dat hij nog leeft en ook nog steeds broedt!”
Lees hier het hele bericht.

Van de site van SOVON:

Blauwe Reiger profiteert van zachte winter?

Jonge Blauwe Reigers

We kennen in ons land bijna 630 actieve kolonies. Van 256 kolonies zijn de resultaten van 2019 en 2020 inmiddels ingeleverd. Daaruit komt een vooruitgang van 9% naar voren. In 134 kolonies werden in 2020 meer nesten geteld dan in 2019, in 94 kolonies ging het aantal achteruit, in de rest bleef de stand gelijk. De grootste (ingeleverde) kolonie (137 nesten) was die van Artis in Amsterdam.
Toename is in alle provincies vastgesteld met uitzondering van Zuid-Holland (min of meer stabiel). Limburg, Friesland en Utrecht kenden de grootste toenames, ieder rond 12%.

Roek, afname zet door
Bij Sovon zijn ruim 1350 kolonies bekend die in de afgelopen jaren bewoond waren. Van 551 kolonies ontvingen we de data van zowel 2019 als 2020.
Op basis van deze steekproef lijkt de Roek weer wat terrein te verliezen, rond 5% minder. Ook Friesland, dat lang een positieve uitzondering bleef op de neergaande trend, lijkt te gaan delen in de malaise. De grootse tot nu toe doorgegeven kolonie is die van Laarwoud te Zuidlaren (736 nesten), op de voet gevold door de afslag Schoonebeek te Coevorden Dr (622 nesten).
Lees hier het hele artikel.

De bedreigingen zijn legio voor de weidevogels. Het is een bekend rijtje, van verkleining van het leefgebied, te intensieve landbouwpraktijken met vaak maaien, de achteruitgang van het aantal insecten, tot alle predatoren die nu veel meer kans krijgen op het verschraalde platteland. Maar op veel plekken in Nederland zetten mensen ook hun beste beentje voor. Met veel liefde wordt alles op alles gezet om kenmerkende soorten zoals kieviten en grutto’s voor Nederland te behouden. Zo ook in een bijna verborgen gebiedje in de gemeente Houten. Het heet “De Kroon” en er is in samenwerking met de Vogelbescherming een mooi filmpje van gemaakt.